Sla linksaf door de poorten van een mossige executieverkoophal, waar spullen te koop zijn die je pas nodig blijkt te hebben als je ze daar ziet liggen. Inklapbaar, opvouwbaar, wegwerpelijk, verwerpelijk. Drie flessen huismerkdrank, iets voor in de magnetron en misschien maar vast nieuw servies. Zo snel mogelijk wegwezen, twee keer rechtsaf, deuren dicht en telefoons uit. Vermijd rotondes waar mogelijk. Dan alsmaar rechtdoor tot de heuvel. Stampen op een bed violen.
Geen bereik
Ik heb mijn telefoon laten vallen
horizontaal tegen de muur
met een flinke snelheid.
Zomaar weggelopen
met zevenmijlslaarzen
in de vijfde versnelling.
Mijn handen gewassen in onschuld.
Mijn woede gekoeld op de muren.
Gewapend beton.
En wist ik je maar
weer te zoeken of vinden
dan volgde ik kruimels
de weg wijst me naar
het spoor dat ik volgde
tot aan gouden bergen
beloftes uit boeken
zijn zo zelden waar.
Ik wacht
en ik wacht
en ik wacht
op een maaltijd
uit de magnetron.
Like.
Reactie door Vork — 24 maart 2011 @ 15:11